Το περιοδεύον σπίτι… Για μερικούς το σπίτι είναι ένα καταφύγιο, ένα κέλυφος που προστατεύει το εσωτερικό από το εξωτερικό. Όταν υπάρχει άνεση η εστία είναι ζεστή, το ψωμί ψήνεται, ο παλμός έχει αποκτήσει τον προβλέψιμο βόμβο του. Μπορούμε να φανταστούμε ότι σε περίοδο ειρήνης, θα ριζώσει βαθιά και θα ησυχάσουμε για λίγο. Αλλά με κάθε αναταραχή ξεκινάει πάλι… κάποιοι θα σπρώξουν ένα έπιπλο ελαφρά προς τα δεξιά, άλλοι θα αντικαταστήσουν τις κουρτίνες και ίσως αργότερα τη θέα. Πολλοί θα υποχρεωθούν να φύγουν, ενώ άλλοι θα μείνουν πίσω κοσκινίζοντας την σοφίτα, αναποδογυρίζοντας τα χαλιά, ξεχαρβαλώνοντας το δάπεδο. Για την Άρτεμις το σπίτι είναι ένας ανήσυχος καμβάς πάνω στον οποίο η ταυτότητα συναντάει την ιστορία, μετά αποτολμά να προχωρήσει, ριψοκινδυνεύοντας προς το άγνωστο. Κατασκευασμένα στο εργαστήριο της, τα σπίτια αυτά αντιπαραθέτουν μυριάδες μέσα και τεχνικές, πολλά από τα οποία βρίσκει κανείς σε πραγματικές κατοικίες:υφαντική, ξυλουργική, ζωγραφική και γύψο. Η σκέψη αναμιγνύεται με τη φαντασία σ’ αυτά τα υβριδικά έργα, που πριν καλά καλά τελειώσουν γίνονται νομάδες. Στριμωγμένα στο πορτμπαγκάζ του αυτοκίνητου, εμφανίζονται σε στέγες στο ηλιοβασίλεμα ή σε γκαράζ στο σούρουπο. Τα ανεβάζει σε λόφους, πάνω στην πλάτη της, μέσα από τα αγκάθια, πάνω στο κεφάλι της, μέσα από τη θάλασσα… Παρελαύνει τα έργα της βαθιά στην καρδιά της πόλης, όπου ποζάρουν με διαβάτες, παιδιά, ζευγάρια, ανθρώπους του δρόμου, τόσο τους ξένοιαστους όσο και τους λιγότερο τυχερούς. Κάθε χώρος και κάθε άτομο επενδύει ξανά σε αυτά τα σπίτια με μια προσωπική αφήγηση. Φωτογραφίζοντας και σκηνοθετώντας τα η Άρτεμις εμπλουτίζει την έκφρασή τους -η κάμερα εδώ δεν λειτουργεί σαν αντικειμενικός μάρτυρας αλλά σα διάμεσο για διάλογο κι επικοινωνία. Χρησιμοποιεί τη φωτογραφία όπως τόσοι άλλοι για να καταγράψει τα γεγονότα της ζωής. Όμως αντίθετα από τα τουριστικά στιγμιότυπα μέσα σε ένα λεύκωμα, οι εικόνες της είναι προσομοιωμένες παραστάσεις, ευρηματικές, γεμάτες περιέργεια, αλληλένδετες. Τελικά κι αυτές θα γίνουν ιστορία: μια ιστορία ξαναδημιουργημένη από το μύθο, αλλά παγωμένη στο χρόνο και αποθηκευμένη σαν μια αυθεντική μνήμη. Laura Dodson
Garage
|
||||||||||||||||||||
